معنی دسیسه و توطئه
حل جدول
لغت نامه دهخدا
دسیسه. [دَ سی س َ / س ِ] (از ع، اِ) دسیسه. مکر. حیله. توطئه. فتنه. عداوت. ج، دَسائس، دَسایس. و رجوع به دسیسه شود.
- دسیسه باز؛ حیله باز. مکار. فتنه گر.
- دسیسه بازی، عمل دسیسه باز.
- دسیسه کار، توطئه چین. مکار. فریب کار.
- دسیسه کاری، عمل دسیسه کار.
- دسیسه کردن، توطئه کردن. توطئه چیدن.
فرهنگ معین
(دَ س) [ع. دسیسه] (اِ.) حیله و مکر.
توطئه
آماده کردن، مقدمه چیدن برای انجام کاری، زمینه سازی. [خوانش: (تُ طِ ئِ) [ع. توطئه] (مص م.)]
دسیسه بازی
(~.) [ع - فا.] (اِمر.) دست زدن به دسیسه های گوناگون برای دست یافتن به هدف.
مترادف و متضاد زبان فارسی
واژه پیشنهادی
پا پوش
فرهنگ عمید
مکر و حیلۀ پنهانی، کاری که پنهانی و از روی مکر و دشمنی انجام بدهند،
فرهنگ فارسی هوشیار
فارسی به عربی
مکیده، مهرب، موامره، أُحْبُولَه
معادل ابجد
565